دشمن آمده بود برای تمام‌کردن کار. برای سرنگونی. یکی از اهداف رسمی اعلام‌شده‌اش نابودی صنعت هسته‌ای ایران بود. یک هدف دیگر ایجاد بحران در ایران. اسرائیل قلکی که اقلا بیست سال برای جمع‌کردنش زحمت کشیده‌بود را یکباره شکست. آن عملیات پرسروصدا و آن ضربات سخت را زد تا «یک بار برای همیشه» نسخه‌ی ایران را بپیچد. نتانیاهو در روز شروع جنگ به صراحت از نابودی جمهوری اسلامی پس از این جنگ صحبت کرد؛ این حرف نه تنها محقق نشد، بلکه اتحاد و همبستگی مردم با جمهوری اسلامی روز به روز بیشتر گشت.
امروز، دوازده روز بعد از شروع جنگ، چه می‌بینیم؟ اسرائیل غافلگیر شد. کمتر یک روز بعد از آن حمله سنگین، جوابش را گرفت محکم و کوبنده. موشک‌های ما هنوز روز اول جنگ تمام نشده، هوار شدند بر سر شهرهای سرزمین‌های اشغالی. تصاویری از تل‌آویو و حیفا بیرون آمد که شبیه غزه بود. موشک‌های ایران آینه شدند برای رژیم. آنها با تمام وجود فهمیدند موشک چیست، ویرانی چطور شکل می‌گیرد و «سجیل، فتاح» یعنی چه.
دشمن آمده بود کار را تمام کند اما سر یک‌هفته رفت بزرگ‌ترش را آورد. آن «بزرگتر» هم البته برای زدن ضربه‌ای کاری به ایران خیلی خیلی کوچک بود. حمله‌اش پیش‌بینی‌پذیر بود، خسارتش اندک. و جواب ما هم معنادار و روشن.
دوازده روز از جنگ گذشت. اکنون ایران نه برنامه اتمی خود را کنار گذاشته و نه تاسیسات هسته ای او جمع آوری شده است ؛ البته نمی توان منکر شد که این تاسیسات تاحدی آسیب دیده اند ولی نکته مهمی که باید به آن پرداخت حفظ ذخایر ۴۰۰ کیلوگرمی اورانیوم ایران بوده و این عامل بازدارنده همراه با تجهیزات غنی سازی هنوز در اختیار جمهوری اسلامی قرار دارد.
حالا تمام ایران فردو و نطنز است، اورانیوم غنی‌شده، این نماد خداباوری ایرانیان، حالا رفته به «مکان امن». کشور آرام است، مردم گرم زندگی. خبری از آشوب و بحران نیست. ما زخم خوردیم اما زمین نخوردیم. برخاستیم و سیلی زدیم. ثمره‌ی سیلی ما هم التماس آتش‌بس بود. همان کسی که تجاوز کرد، دو هفته نشده افتاد به التماسِ پایان جنگ. و وقتی ضربه‌ی آخر را خورد، ما هم قبول کردیم. حاج قاسم درست می‌گفت؛ این جنگ را آنها شروع کردند اما پایانش را ما تعیین کردیم.
آرزو این بود حملات تا نابودی کامل اسرائیل ادامه یابد اما بالاخره مدیریت جنگ بهتر از امثال ما، که در خانه زیر کولر نشسته و از صفحه موبایل وضعیت را رصد می کنیم ، اوضاع را تحت نظر دارد و متناسب با اقتضائات کشور تصمیم لازم را اتخاذ خواهد کرد و مهم اینست که جبهه داخلی به فرماندهان نظامی و تصمیم گیران سیاسی خود اعتماد کند.
در پایان باید گفت : اگر آمریکا و اسرائیل می توانستند نتیجه بهتری از این جنگ بگیرند، بی تردید تا رسیدن به پیروزی نهایی آن را استمرار می دادند.
🔸️اکنون آنان و دنیا فهمیده اند که برنامه اتمی ایران نابودشدنی نیست ؛ موشک های ایران بسیار قدرتمند و دقیق هستند و انسجام ملی ایران کم نظیر و باید خطای محاسباتی خود را در مورد ایران بزرگ اصلاح کنند.